Pierwsza cerkiew wybudowana została między rokiem 1533 a 1536. Kolejna wzmiankowana jest z roku 1795. Obydwie znajdowały się około 300 metrów na południe od obecnej lokalizacji cerkwi greckokatolickiej pw. św. Dymitra Wielkomęczennika, wzniesionej w 1834 roku.
Po 1951 roku, i po wysiedleniu miejscowej ludności rusińskiej oraz przybyciu osadników polskich z Sokala i Krystynopola, cerkiew została przejęta przez Kościół rzymskokatolicki, stając się kościołem parafialnym pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Czarnej.
Budowla orientowana, konstrukcji zrębowej, oszalowana, trójdzielna. Poszczególne części są na planie kwadratu. Do prezbiterium przylegają dwie zakrystie, od północy i południa. Nawa szersza z babińcem od zachodu. Osobliwością świątyni jest klasycystyczna fasada z portykiem zwieńczonym trójkątnym szczytem, wspierającym się na sześciu kanelowanych kolumnach doryckich. Dachy nad prezbiterium, nawą i babińcem dwuspadowe, nad zakrystią dach pulpitowy. Nad nawą znajduje się ośmioboczna wieżyczka z baniastym hełmem.
We wnętrzu obecnego kościoła godne uwagi wyposażenie świątyni, m.in. z kompletnym ikonostasem, przesuniętym w głąb prezbiterium. Strop płaski, chór nadwieszony.
Cerkiew otoczona jest starymi lipami i jesionami, wśród których zachowany jest dosyć dobrze cmentarz przycerkiewny z licznymi nagrobkami, reprezentującymi wysoki poziom kamieniarski. Znajduje się tam również obelisk upamiętniający przymusowe przesiedlenia oraz figura Chrystusa Frasobliwego. Obok świątyni dzwonnica konstrukcji słupowej.
Cerkiew znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.
Tekst: Jacek Łeszega
odkryj nowe miejsca na wypoczynek w Bieszczadach.
