Pierwsza cerkiew istniała tutaj już w XVI wieku, zapewne pomiędzy rokiem 1540 a 1589. Następna cerkiew wzmiankowana jest z 1756 roku.
Obecna pw. św. Mikołaja pochodzi z 1859 roku. Po powrocie tych ziem do Polski cerkiew stała się magazynem ikon oraz utensyliów pochodzących z różnych bieszczadzkich cerkwi.
Po długich staraniach udało się lokalnej społeczności w 1971 roku uzyskać zgodę na utworzenie tu kościoła filialnego parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Czarnej.
Po przeprowadzeniu remontu świątynię poświęcono 13 listopada 1974 roku i od tego czasu służy wiernym rzymskokatolickim jako kościół pw. Świętej Rodziny.
Cerkiew jest orientowana, konstrukcji zrębowej, podbita gontem, trójdzielna. Zakrystia znajduje się od północnej strony prezbiterium. Od frontu znajduje się ganek wsparty na 5 drewnianych kolumnach z wieńczącym go pasem skratowań. Całość pokrywają dachy kalenicowe, a nad nawą łamany. Świątynię wieńczy oktagonalny tambur z namiotowym, wielospadowym dachem. Na jego szczycie znajduje się wieżyczka sygnaturowa. Nad zakrystią jest dach pulpitowy. Świątynię obiega wydatny daszek okapowy.
Zachowany został oryginalny ikonostas. Jedynie wrota carskie oraz ikony namiestne Matki Bożej i Chrystusa Nauczającego zawieszono na ścianie prezbiterium, po obu stronach ołtarza. W ołtarzu głównym, pochodzącym z nieistniejącej już cerkwi w Lutowiskach, znajduje się obraz Świętej Rodziny wykonany w latach 70. XX stulecia. W cerkwi znajdują się również fragmenty ikonostasu z Lutowisk.
Obok cerkwi istnieje cmentarz z kilkoma starymi nagrobkami i murowana, parawanowa dzwonnica posadowiona na planie prostokąta, zbudowana podczas wojny.
Tekst: Jacek Łeszega
odkryj nowe miejsca na wypoczynek w Bieszczadach.
