Pierwsza cerkiew w Smolniku powstała w 1589 roku. Została spalona przez Tatarów w 1672 roku. Kolejną świątynię wzniesiono po 1672 roku, a obecnie istniejącą w roku 1791.
Jest to dawna cerkiew greckokatolicka pw. św. Archanioła Michała. Po 1951 roku miejscowa ludność została wysiedlona, a cerkiew opuszczona. Na szczęście cerkiew nie została zniszczona, służyła przez kilka lat Państwowemu Gospodarstwu Rolnemu jako magazyn siana. W tym czasie uległa zniszczeniu zabytkowa polichromia. Wyposażenie cerkiewne oraz ikony, które przetrwały, przewieziono do składnicy ikon w Łańcucie.
W 1974 roku świątynię przekazano Kościołowi rzymskokatolickiemu i obecnie pełni funkcję kościoła filialnego pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny parafii św. Stanisława Biskupa w Lutowiskach.
Jest budowlą reprezentującą typ bojkowski prosty, jedną z czterech obecnie istniejących w regionie bieszczadzkim tzw. cerkwi archaicznych (pozostałe to Grąziowa – skansen MBL w Sanoku, Liskowate i Równia).
Świątynia jest orientowana, trójdzielna, konstrukcji zrębowej. Górna część nieszalowana. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, od północy zakrystia. Całość świątyni obiega wydatny dach okapowy, wsparty na wystających belkach tzw. rysiach. Prezbiterium, nawa i narteks przykryte są dachami brogowymi, podbitymi gontem, zwieńczonymi niewielkimi makowicami.
Obrazy i wyposażenie pochodzą z różnych świątyń. W pobliżu cerkwi kilka nagrobków.
Świątynia poddawana była licznym zabiegom konserwacyjnym. W roku 2013 została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO oraz jest włączona do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Tekst: Jacek Łeszega
odkryj nowe miejsca na wypoczynek w Bieszczadach.
