Równia

Wieś w dolinie potoku Olchy. Zamieszkiwana przez stulecia przez ludność mieszaną - rusińską, polską i żydowską. W 1509 roku odnotowano Równię jako teren częściowo zagospodarowany. W roku 1541 roku wydany został przywilej lokacyjny na założenie wsi na prawie wołoskim. Teren ten początkowo był własnością królewską, zagarnięty około 1540 roku przez Piotra Kmitę. Później własność Herburtów, Giebułtowskich, Brześciańskich, w XIX wieku Polanowskich i Dybowskich, w XX wieku Nanowskich. W latach 1944 - 1951 w granicach ZSRR. W 1951 roku wywieziono stąd na wschód sowieckiej Ukrainy autochtonów, a w zamian osiedlono tutaj Polaków zza Buga. Z czasem gospodarstwa kupili tu osadnicy z innych obszarów Polski, zaś w latach sześćdziesiątych zamieszkali przesiedleńcy z zalanej wodami jeziora Soliny. Przez Równię biegnie niebieski szlak górski z Ustrzyk Dolnych do pasma połonin w Bieszczadzkim Parku Narodowym. Nazwa miejscowości zapisana jest w 1509 roku jako Rowien, zaś w 1541 roku jako Rowień na Okoliszczach. Nazwa oddaje ukształtowanie terenu. Miejscowość znajduje się na trasie Bieszczadzkiej Gry Terenowej - Ziemia Ustrzycka Barwna Kulturowo.

Atrakcje i zabytki:

- dawna XVIII-wieczna drewniana cerkiew greckokatolicka pw. Opieki Matki Bożej (obecnie filialny kościół rzymskokatolicki), uważana jest przez wielu turystów za najpiękniejszą w Bieszczadach; znajduje się na trasie Bieszczadzkiej Gry Terenowej - Ziemia Ustrzycka Barwna Kulturowo,
- cmentarz rzymskokatolicki,
- stare nagrobki na przycerkiewnym cmentarzu,
- pozostałości dworskiego parku krajobrazowego z drzewami pomnikowymi.

Dawna cerkiew w Równi

Dawna cerkiew w Równi jest jednym z symboli Bieszczadów, niezwykła i oryginalna. Próżno szukać identycznej w innych częściach Karpat. Klasyfikuje się ją jako bojkowską, jednak różni się od cerkwi reprezentujących styl bojkowski prosty. Świątynia pod wezwaniem Opieki Bogurodzicy została wzniesiona w pierwszej połowie XVIII wieku, choć niektórzy uważają, że istniała już wcześniej, w XVII wieku. Istnieje też inne datowanie wzniesienia świątyni wskazujące rok 1790. Do roku 1951 wieś, podobnie jak i okoliczne miejscowości, była poza granicami Polski. Po przesiedleniu miejscowej ludności rusińskiej na wschód, cerkiew nie była użytkowana w celach religijnych, lecz służyła jako magazyn rolniczy. Na skutek starań miejscowej ludności władze państwowe oddały 3 marca 1972 roku Kościołowi katolickiemu bardzo zniszczoną zabytkową świątynię. Od tego czasu mieszkańcy Równi wspólnie z duszpasterzami wykonali wiele prac remontowych oraz ufundowali niezbędne wyposażenie do sprawowania kultu. Świątynia została włączona jako kościół filialny do utworzonej w 1971 roku parafii rzymskokatolickiej w Ustjanowej Górnej.

Nie zachował się pierwotny wystrój świątyni. W świątyni nad ołtarzem znajduje się barokowy krzyż ofiarowany w 1973 roku przez ówczesnego ks. bpa Ignacego Tokarczuka, który został w 1945 roku przywieziony przez imigrantów ze wschodu do Przemyśla. Na przycerkiewnym cmentarzu znajduje się kilka starych nagrobków. Cerkiew znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej oraz na trasie Bieszczadzkiej Gry Terenowej - Ziemia Ustrzycka Barwna Kulturowo.

Tekst: Jacek Łeszega